Wat als je niet op jouw plek staat binnen je familie systeem?
Vage fysieke klachten, problematische relaties, je voortdurend leeg en uitgeput voelen…
Wanneer jij niet op jouw plek binnen je familiesysteem staat, stagneert de levensenergie.
Een familieopstelling kan je helpen om het te laten stromen.
Deze krachtige methode legt onzichtbare en onbewuste patronen bloot. Zo ontstaat er ruimte voor heling en begrip.
Antwoorden en inzichten:
Ingrijpende gebeurtenissen binnen de familie en familiegeheimen hebben een enorme invloed op ons leven en op de mate waarin we levensgeluk ervaren.Vaak zijn we ons er niet van bewust hoe ons gedrag, onze overtuigingen en opvattingen beïnvloed zijn en worden door de familie waarin we opgroeiden.
Familieopstelling is een prachtige en krachtige methode, ontwikkeld door Bert Hellinger, om antwoorden te krijgen op diverse levensvragen én inzichten. Het maakt het verborgene zichtbaar, biedt ons de gelegenheid om opnieuw de verbinding te ervaren met onszelf en onze familieleden en geeft ons de mogelijkheid om ons op een liefdevolle wijze te bevrijden van verstikkende patronen.
Sta jij op jouw plek binnen het familiesysteem?
Voel jij je vaak verantwoordelijk voor de ander en heb je moeite om jouw behoeften en grenzen aan te geven? Of voel je juist de drang om je telkens te verdedigen en te bewijzen? Dan kan het zo maar zijn dat jij jouw plek binnen je familiesysteem niét hebt ingenomen. Wanneer jij niet op jouw plek staat, stagneert de levensenergie. Er vindt geen juiste doorstroming plaats. Dat uit zich bijvoorbeeld in vage fysieke klachten, problematische relaties, je opgebrand voelen. Je kunt een continu aanwezige leegte ervaren.
Perfectionisme of please-gedrag:
Wanneer jij jezelf bóven je ouders plaatst, geeft dat een verstoring in het familiesysteem. Als je als kind bijvoorbeeld een autoritaire vader had, kun je ervaren dat je altijd op zoek bent naar erkenning. Je wil het beste jongetje of meisje van de klas zijn en kunt worstelen met perfectionisme. De lat die destijds voor jou zo hoog lag, leg jij nu jezelf op.
Ben je opgegroeid met een emotioneel afwezige moeder, dan kan het zijn dat je nog altijd zoekt naar bevestiging en erkenning. Je raakt verwikkeld in please-gedrag, vindt het lastig om grenzen aan te geven, worstelt met schuldgevoelens en voelt jezelf ondergewaardeerd. Ook kun je moeite hebben met het onderhouden van relaties en last hebben van bindings- en verlatingsangst. Je kunt het gevoel hebben dat je niet vooruitkomt. Alsof je wordt tegengehouden.
Wonden en littekens:
Een familieopstelling legt onzichtbare en onbewuste patronen bloot. Ze worden op tafel gelegd en kunnen zonder oordeel worden erkend. Zo ontstaat er ruimte voor heling en begrip. Wanneer je kijkt naar jouw voorouderlijn, zie je kenmerken die overeen komen met jouw kern. Dan vallen jou ook de veranderingen op die hebben plaatsgevonden. Wonden en beschadigingen hebben littekens achtergelaten. Hierdoor is de vorm veranderd, maar de kern is hetzelfde gebleven. Soms vergeten we dat.
Het geheugen van een familie:
Allemaal maken we deel uit van een familiesysteem. Elk met z’n eigen waarden en normen, regels, opvattingen, wensen en verlangens. Iedereen binnen dat systeem heeft een directe of indirecte invloed op elkaar. Het familiesysteem beschikt over een zogeheten ‘systemisch geheugen’. Alle ervaringen en gebeurtenissen binnen een familie worden opgeslagen in dit geheugen. Zowel positieve als negatieve. Voorbeelden hiervan zijn scheidingen, oorlogstrauma, misbruik en verslavingen, ziektes, overlijden en familiegeheimen.
Lasten van een ander met je meedragen:
Allen die met elkaar verbonden zijn binnen één systeem, merken de invloed van de gebeurtenissen uit verleden, heden en toekomst. Zo kun je bijvoorbeeld lasten en schulden met je meedragen vanuit het systeem die niet van jou zijn. Dat kan zich uiten in verslavingen, een schuldgevoel, onzekerheid, een minderwaardigheidscomplex of eetstoornis, een depressie of verlatings- of bindingsangst.
Ouders aanwijzen als schuldige:
Maar dat waarvan we ons niet bewust zijn, kunnen we niet veranderen. En wanneer we ons daarachter blijven verschuilen, hoeft niemand de verantwoording op zich te nemen. Zodoende blijven wij vrij van schuld. De ouder of voorouder wijzen we dan maar al te graag als schuldige aan.
Voortdurend handelen we vanuit deze schuld. Om ons te laten gelden, ons bestaan te bevestigen, om ons waardevol te voelen. Zo kunnen we blijven bestaan in de vorm die we onszelf hebben toegeëigend. We doen ertoe. Door dit te doen, hoeven we geen verantwoordelijkheid op ons te nemen. Krijgen we zelf niet de schuld, want we doen ons best! We zijn ervan overtuigd dat we op deze wijze vanuit liefde geven – en dus is het goed. Dit doen we al eeuwenlang. Zo ook onze (voor)ouders.
Een groot onvervuld verlangen:
Weet dat onze (voor)ouders hebben gehandeld vanuit hun beste weten op dat moment. Pas veel later komt het besef en het bewustzijn dat zij niet altijd de juiste keuzes hebben gemaakt. Wij – en vaak ook zij – hadden het zo graag anders gezien. Soms komt dit besef nooit. Maar al te graag leggen we de schuld bij onze ouders. Door het bij hen neer te leggen, hoeven wij er niets mee. Zo wordt jouw leven bepaald door een groot onvervuld verlangen, een hongerige behoefte die nooit gestild wordt. Het knaagt en vreet aan je. Het liefst zien we dat de ánder op de knieën gaat. Met het hoofd op het hakblok. Dat alles op tafel wordt gelegd. Eindelijk zullen we dan eens gezien en gehoord worden. Erkenning krijgen. Bestaansrecht.
Je leven lang wachten:
Het is te pijnlijk en te confronterend om telkens te ervaren dat de erkenning niet komt. We blijven hopen en deze hoop drijft ons voort (en tot waanzin). En zo kun je een leven lang wachten, terwijl het leven aan jou voorbij trekt. Tegelijkertijd is daar het verlangen naar innerlijke rust. Niet beseffend dat die meteen in jezelf is te vinden zodra je stopt met het verlangen van en naar de ander. Hoe kunnen wij van onze moeders verlangen dat ze ons onvoorwaardelijk liefhebben wanneer zij de liefde van hun eigen moeder hebben moeten ontberen? Hoe kunnen we begrip van onze vaders verlangen wanneer hun eigen vaders hen niet zagen staan?
Door hun eigen conditioneringen, angsten en overtuigingen zijn ze niet meer buigzaam. Ze storten in wanneer het leven te veel van ze vraagt. Ze deinen niet mee op de golven en wanneer het hard stormt, brokkelen ze af. Roerloos blijven ze in de positie die zij zichzelf hebben toebedeeld. In afwachting van het gaan liggen van de storm.
Compassie en vergeving:
Tijdens een familieopstelling ontstaat er begrip voor onze ouders en voorouders. Namelijk door het besef dat zij hebben gehandeld op basis van de kennis en wijsheid die ze op dat moment hadden. Dat helpt ons om compassie op te brengen. Begrip te hebben. Waardoor uiteindelijk vergeving als vanzelf opstaat, die ons terugbrengt naar onze kern. De kern die wij hebben geërfd van onze voorouders.
Zo perfect, zo heel, zo buitengewoon. Daar in die kern liggen alle geheimen besloten. Oude wijsheid, kennis. Ons talent en onze gaven. Ze zijn met ons meegereisd in de ziel. Van generatie op generatie overgedragen. Middels familieopstellingen kunnen we opnieuw de Liefde ervaren waaruit wij bestaan. Terugkeren naar onze oorsprong. Thuiskomen. Herkenning vinden in onze voorouders. Hen eren om het pad dat ze voor ons zijn gegaan. Dankbaar zijn.
Wilt u graag zo een Familie Opstelling met Kaarten ervaren, boek dan uw sessie bij Bubbley Bliss.